2.7.12

KEMBALI NORMAL


Minggu ni memang memenatkan. Aku ulang alik dari pengkalan kubor-bachok dgn myvi. Di penghujungnya, aku rasa sangat letih. Letih yang amat. Nasib baik tak accident. Kereta dipenuhi barang program. Hantar, ambik, hantar, ambik. Rasa nak marah pun ada bila kawan tak jwb panggilan telefon, tak reply sms. Aduh..sakitnya. astaghfirullah.. sampai bila kita nak marah? Sampai bila? Dimana kesudahannya? Istighfar balik bila rasa tu datang waktu penat. Kekadang marah datang sebab kita rasa sudah takde harapan kerja tu nak siap. Tak kira la kita or orang lain yg buat. Kalu orang lain puncanya, mmg berapi la kita marah. Bila kita buat salah, buat muka tak bersalah, bagi alasan, dll. Penat..penat.. 


 
Saya  sepatutnya bersyukur kerana ada kengkawan yang berdoa dalam diam. (mak oi, perasan giler).  Kita pun kena la kerja lebih kuat. Tak payah nak pikir orang yg nak beralasan. Nak marah pun tak sanggup tau tak. Aku kawan kau. Dah bertahun kita berkawan. Kau pun kena sedar la jugak sikap kau skg ni. Biar orang respek kita kerana ilmu yg kita beri, bkn krn kemarahan yg kita beri. Ingat skit kesusahan rakan kamu. Ah, kau pikir balik sblm tidur nanti yer.




1 comment: